Door Ellen Schippers
Mijn kunst komt voort uit mijn persoonlijke ervaringen en gaat over de ongelijkwaardige relatie tussen man en vrouw, over schoonheidsidealen, over het gegeven dat je als vrouw voornamelijk op je uiterlijk beoordeeld wordt, dat je er seksueel aantrekkelijk uit moet zien maar zelf niks met je eigen seksualiteit mag doen. Over het spanningsveld van opgelegde (rol)patronen en je eigen identiteit, wie je werkelijk van binnen bent.
Al deze thema’s heb ik zowel in mijn kunst als in mijn kledingontwerpen verwerkt, aan de kaak gesteld, er een andere draai aan gegeven door de rollen om te draaien; de vrouw het initiatief te laten nemen, de man tot lustobject te maken en de vrouw haar eigen seksualiteit in handen te geven.
Dat heeft geleid tot een reeks van erotische ontwerpen voor vrouwen die hun kracht benadrukten. Ik heb de rollen omgedraaid door bijvoorbeeld een blote-billen-broek voor mannen te maken, met bilkleppen die de vrouw naar believen open en dicht kan maken.
Daarnaast heb ik een performance gemaakt over de man in het limonadekostuum met opgeblazen schouders, die wordt leeggedronken door een vrouw om de (macho)man weer terug te brengen naar zijn normale proporties.
Over schoonheidsidealen maakte ik een andere performance, waarin de vrouw één voor één de opgelegde schoonheidsidealen uittrekt als in een striptease. Deze idealen zijn er als het ware letterlijk opgeplakt; opblaasbare borsten en billen, lang haar en een rode mond. Ze draagt een masker om aan te geven dat deze idealen anoniem zijn en met haar niets te maken hebben. Stukje bij beetje ontdoet ze zich van deze schoonheidsidealen.
Over de recente expositie Lost in Transition
De basis van deze expositie zijn de zorgvuldig geregisseerde video’s, die de binnenwereld van een vrouw portretteren. De beelden zijn poëtisch en associatief en doen denken aan bewegende schilderijen.
Vrouwen worden bijna altijd in stereotype poses getoond en beoordeeld op hun uiterlijk. Gemodelleerd naar een ideaalbeeld dat we keer op keer te zien krijgen in make-overs en in gefotoshopte beelden – beelden waarin zelfs het “ideale” model gefotoshopt wordt en nog amper op zichzelf lijkt, en alle vrouwen look alikes worden. Zoals Sunny Bergman in haar documentaire Beperkt Houdbaar zo treffend liet zien bij haar bezoek aan een cosmetisch arts in de VS, kregen de vrouwen standaard dezelfde behandeling, ongeacht hoe ze er uitzagen.
In mijn werk wil ik juist een zo groot mogelijke verscheidenheid aan vrouwen laten zien. Ik wil niet de buitenkant, maar de binnenwereld tonen: de gevoelens die daaronder liggen. Gevoelens als eenzaamheid, wanhoop, angst, kwetsbaarheid, sensualiteit. Ik wil deze gevoelens voor de toeschouwer voelbaar maken.
Door een mysterieuze sfeer te creëren word je als het ware het beeld ingezogen en deelgenoot gemaakt van de getoonde emoties. Deze mysterieuze sfeer wordt gecreëerd door een samenspel van de performers, de bewegingen die ik heel zorgvuldig samenstel, de muziek en de wijze waarop het gefilmd is. De langzame bewegingen van de performers zijn essentieel om deze dromerige en sensuele sfeer te creëren.
Er zit een ritme in de bewegingen van zowel verschijnen en verdwijnen als het weg -en ineenvloeien. Wat ik daarbij belangrijk vind is dat de beelden ruimte laten voor de eigen associaties en emoties van de toeschouwer.
Ellen Schippers combineert performance, video, (draagbare) sculpturen, muziek en poëzie in haar installaties. Ze legt nadruk op representaties van vrouwen, schoonheidsidealen en het spanningsveld tussen zelfbeeld en authenticiteit. Haar installaties en performances zijn wereldwijd geëxposeerd, met als meest recente voorbeeld de solotentoonstelling Lost in Transition, die in oktober-november 2017 te zien was in de Red Stamp Gallery in Amsterdam.
Lost in Transition
Foto’s en video’s zijn nog te zien op de website van Ellen Schippers
Raffia 
1 Comment